O músico jamaicano Bob Marley, considerado o «rei do reggae», con máis de de 200 millóns de álbums vendidos en todo o mundo, morreu o 11 de maio de 1981 en Miami, hai exactamente 30 anos, o que motiva homenaxes en todas partes do mundo.
Os rastafaris de Zambia reuniranse en Lusaka para «celebrar a vida» do seu ídolo, que se converteu no «portavoz dos desfavorecidos» do mundo enteiro. A súa música «segue mantendo unha unidade que vai máis aló de crenzas, razas, cores, fronteiras e culturas», dixo á AFP Brian Chengela, director de Jah Entertainment.
Tamén se realizarán concertos, difundiranse programas de radio ou televisión, como o documental «The Wailers: Catch a Fire», que mostra os entretelones da gravación deste álbum en 1972.
Trinta anos despois da morte do músico jamaicano, varias correntes musicais que «apareceron a partir dos anos 1950, como o punk ou o rock, seguen existindo», explicou a socióloga e investigadora da Universidade de París-Sorbona, Anne Petiau.
Pero Robert Nesta Marley segue simbolizando a protesta, a emancipación e a liberdade para moita xente de distintas idades, ata novas, que descobren así a música que escoitaban os seus pais ou avós e a unha estrela orixinaria dun país pobre.
Pola súa banda, os maiores «seguen escoitando a música da súa mocidade que (...) os retrotrae a aquela época», segundo Petiau.
En termos xerais, a voz e a espiritualidade de Bob Marley -- que forman parte da cultura rastafari e levaron a que llo presentase en moitas oportunidades como o apóstolo do cannabis -- convertéronse nas de moitos desfavorecidos de varios lugares do mundo.
Así ocorre, por exemplo, en Africa, como nolo recordan os músicos Alpha Blondy e Tiken Jah Fakoli, un continente no que Bob Marley prognosticaba que o reggae volvería á súa fonte de inspiración.
Bob Marley naceu o 6 de febreiro de 1945 en Rhoden Hall, preto de Nine Miles, na parroquia de Saint Ann (Xamaica), de nai jamaicana e pai inglés (un oficial da Marina que o músico non coñeceu).
Viviu no gueto de Trenchtown, en Kingston, e, en 1962, gravou a súa primeiro canción, «Judge Not», tras o cal fundou o grupo «The Wailers» con Peter Tosh e Bunny Wailer.
En 1966, emigrou a Estados Unidos por razóns económicas. Alí coñeceu a Mortimer Planno, un jamaicano de orixe cubana que lle transmitiu parte da súa cultura rastafari.
Tras regresar a Xamaica, nos anos 1960, sacou os seus primeiros álbums con The Wailers a principios dos anos 70. «Catch a Fire» e «Burnin» en 1973. En 1974 gravou o seu primeiro álbum como solista, «Natty Dread». Logo viñeron «Rastaman Vibration» en 1976 e «Exodus» en 1977.
En 1977, Bob Marley deu con «The Wailers», un gran concerto mítico durante o cal interpretou partes do álbum que acababa de gravar («I Shot the Shériff», «Lively Up Yourself», «Get Up, Caseta Up», «Jamming», «Non Woman Non Cry», «Exodus» e «War»).
Bob Marley seguiu gravando álbums case ata o final («Survival» en 1979, «Uprising» en 1980).